Terug naar Blog
blog_fit_erin_fit_eruit

Fit erin - Fit eruit

Gepubliceerd op 17 augustus 2020 15:26

Midden in de nacht word ik wakker. Nee toch?! Heb ik nu in mijn broek geplast? Van schrik spring ik uit bed. Voor ik kan beseffen wat er aan de hand is, voel ik een waterval langs mijn benen lopen. GEBROKEN VLIEZEN!! De start van de bevalling is daar! Maar hoe nu verder? Gaat het vannacht gebeuren? Of misschien toch pas morgen?

Wat is het geheim van snel en ‘makkelijk’ bevallen? Dit is toch een vraag die bij veel vrouwen voorbij komt als ze zwanger zijn. En ook ikzelf dacht aan deze vraag tijdens mijn zwangerschap. Als verloskundige heb ik ontzettend veel bevallingen begeleid, verschillende scenario’s voorbij zien komen en theoretisch gezien veel kennis over wat er met je lichaam gebeurt. Maar ondanks dat vond ik de bevalling erg spannend. De bevalling is een gebeurtenis waar je weinig invloed op kunt hebben. En ik denk dat dit voor veel onzekerheid zorgt bij iedere zwangere vrouw. Wel merk ik vanuit mijn werkgebied dat de vrouwen die 1. ‘goed voorbereid’ zijn, 2. zich kunnen ontspannen/overgeven aan wat er gebeurt en 3. fit zijn, vaker vlot bevallen. Met ‘goed voorbereid’ bedoel ik dat vrouwen zich hebben ingelezen over de bevalling (wel alleen betrouwbare bronnen hebben gebruikt en niet alleen maar forums hebben gelezen) of een goede zwangerschapscursus hebben gevolgd. Ik mag aannemen dat ik op punt 1. toch wel erg hoog scoor. Daarom ben ik mij vooral op de twee andere punten gaan richten: ontspannen en fit zijn. Met een goede ademhalingstechniek en het aannemen van verschillende houdingen tijdens het opvangen van de weeën wist ik hoe ik mij zoveel mogelijk zou kunnen ontspannen tijdens de bevalling. Dan heb je nog het fit zijn. Ik denk dat ik niet de enige ben die de weegschaal 9 maanden lang probeerde te vermijden. Iedere keer als ik toch nieuwsgierig was naar mijn gewicht zag ik de cijfers naar boven springen. Maar goed, daar ontkom je niet aan. Wel vond ik het zelf heel belangrijk om enigszins zo fit mogelijk te zijn. Ik deed voornamelijk aan hardlopen en krachttraining voor dat ik zwanger werd. Op het moment dat ik zwanger was, merkte ik dat krachttraining geen goed idee was. Ik kreeg meer last van mijn bekken en deze klachten bleven lang aanhouden in de dagen erna. Ik besloot hier al snel mee te stoppen maar het hardlopen kon ik niet loslaten.

Deze foto is gemaakt in de zomer voordat ik zwanger werd, op het strand van Ibiza.

De eerste helft van mijn zwangerschap verliep helemaal top. Ik bleef zeker 3 keer per week hardlopen. Ik had het geluk dat ik geen zwangerschapsklachten had en het hardlopen zorgde ervoor dat ik nog maar weinig merkte van dat kleine buikje. Rond de 24 weken kreeg ik een kleine tegenslag. Zodra ik mijn work-out startte kreeg ik last van mijn bekken. Het deed zo zeer, dat ik na 100 meter besloot dat het beter was om te stoppen. De dagen erna probeerde ik het nog een keer, maar helaas. Weer moest ik na enkele meters rechts omkeren naar huis. Ineens had mijn lichaam er genoeg van. Dat was een signaal dat ik rust moest gaan nemen. Hoe moeilijk ik dat op het begin ook vond, besloot ik hier toch maar aan toe te geven. In totaal heb ik 5 weken rust genomen van het sporten. Maar daarna begon het weer te kriebelen. Voorzichtig probeerde ik het weer op te pakken. Ik begon met dribbelen en langzaam aan ging het over in hardlopen. Mijn tempo was wel een stuk lager dan dat ik van mijzelf gewend ben natuurlijk, maar ik wilde niets gaan forceren.

35 weken zwanger:)

Zo ben ik uiteindelijk blijven sporten tot 3 dagen voor mijn bevalling en op 4 augustus gebeurde het. Midden in de nacht werd ik wakker van nat ondergoed. Ik sprong uit bed en voor ik het wist kwam er een hele stormvloed aan (vrucht)water naar beneden. Gebroken vliezen dus. Dit gebeurde 2 weken voor mijn uitgerekende datum, dus mentaal was ik er ook nog niet op voorbereid. Een half uur later kwam de eerste wee. Ah, dus zo voelen weeën, dacht ik nog en het lukte nog goed om ze op te vangen. Maar na een uur werden ze toch een stuk sterker. Ik weet nog dat ik twijfelde om mijn collega te bellen. Ik wilde ze niet voor niets laten komen en ik was per slot van rekening nog niet zo lang bezig. Maar als je de bevalling nu ineens aan de andere kant van het bed ervaart, dus niet als professional, maar als zwangere, dan beleef je alles toch ineens heel anders. Ik besloot mijn collega te bellen met de vraag om langs te komen. Volverbazing liet ze mij weten dat ik halverwege was! Nog 5 centimeter te gaan! Dat voelde toch wel goed. Niet kort daarna veranderde deze weeën (die redelijk goed op te vangen waren) in een wervelwind aan weeën met als gevolg een enorme persdrang! Ik probeerde ze nog weg te zuchten. Maar ik denk dat iedereen die ooit bevallen is en een enorme persdrang heeft gevoeld het er over eens is, dat deze weeën niet weg te zuchten zijn. Wat een geweld in je lichaam! Hoe kan het toch dat je lichaam alles zo goed op elkaar heeft afgestemd? Nog geen uur nadat mijn collega was gearriveerd, was het moment daar! De geboorte van mijn dochter. En dan voel je je ogen prikkelen, tranen van geluk! In de eerste dagen van mijn kraamperiode voelde ik mij goed. Je voelt natuurlijk wel dat het een en ander is gebeurd in je lichaam en een douche nemen voelt als een rondje hardlopen. Maar ondanks dat herstelde mijn lichaam zich snel. Gelukkig maar, want zo kon ik zoveel mogelijk genieten van mijn dochter. Ik vond het belangrijk om vooral die eerste 6 weken na mijn bevalling het lichaam alle rust te geven voor een goed herstel. Dit heb ik ook gedaan, maar na die 6 weken kreeg ik weer zin in sporten. Ik begon met lichte oefeningen in en om het huis. Soms zelfs met Julia in een draagzak terwijl ik de

oefeningen deed. En zo ben ik al snel het hardlopen en een bodypump les in de sportschool gaan oppakken. Wat heerlijk om weer in beweging te zijn en mijn oude lichaam terug te krijgen! Het sporten vind ik geweldig, helaas is de tijd vinden om te gaan vaak het grootste probleem.

Even kort samengevat en mijn tip zou zijn: zolang je je goed voelt, probeer fit te blijven. Uit mijn eigen ervaring, deskundig als persoonlijk, ga je sterk de bevalling in en je herstelt sneller na je bevalling. Natuurlijk is het geen garantie, maar als je tijd hebt en je lichaam laat het toe, blijf sporten en/of bewegen. En zoals de titel het al aangaf, fit erin- fit eruit! Wil je op de hoogte blijven van wat ik in de tussentijd allemaal doe? Check mijn instagram @jacquelinesteenbeek! Bedankt voor het lezen allemaal en tot de volgende keer!

Liefs xx